آذر

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۲۶ساعت ۰۰:۴۱ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

 

عشقم فقط
آسمان هاست
مثل کبوتری مرخص شده
از لانه …

 

 

 

آذر . پورپیغمبر
۲۵اردیبهشت ۹۹
@azarporpeighambar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۲۶ساعت ۰۰:۳۳ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


یازان : آذر . پورپیغمبر
چئویره ن تورکی دیل ایله : سحر خیاوی

دامین چوروموش قاپیسینین قاباغیندا بیر تهر کی اطرافدان گؤروکمه یم اوتوردوم
بو قاپینی ایتی کولَکلر اوتوز ایل بوندان قاباقدان چوروتموشدولر
جیریقلارینا سیخیم-سیخیم سیمان قویارکن آشماغینا ایذین وئرمه‌میشدیک.چادیرا و چرقَدسیز اوتوردوم
بیزیم دامین قارشیسیندا کی ائولر چوخلوق بلدیه اداره‌سیندن ایذینسیز دوزلمیشدیلر.اونلار پنجره‌لریندن بیزیم ائوین ایچینی ده گوره بیلردیلر.
پرده‌لری چکمه‌سیدیم، یوخو گؤرمه‌ییمیز بئله آغیزلاردا چئینه‌نردی.
من اوز ائویمده چادیرا و چرقدسیز دولانماغا حاقلی ایدیم!
بیرینجی:
قاینانامین چادراسینی گرک ائوین آلت قاتیندان گتیریب اورته‌یدیم.کیمین بو ایشه حوصله‌سی وار ایدی؟
چرقده ده کی گرک مین دویون وورایدین!
البته اسپورت بولوزوم و بوز ایدمان شالواریم گووده‌می کیشی سایاق گوستریردی.آت قویروغو کیمی باغلادیغیم ساچلاریم اولماسایدی ، گئندن گوره‌ن منی دامدا قادینینا پالتار سرمکده کؤمک ائدن بیر کیشی ساناردی.
داملارینین گویرچینلری،یئنه دامین هئره‌سینده اوتورموشدولار
بوردان کی من باخیردیم آق گویرچینلر بیر ساریمساق کولو بویدا گوروکوردیلر.قارالاری ایکی اوچ دنه‌یدی.آلچاق دووارلی بیر حیط لری واریدی.اؤزو اولمایاندا،ارینین باشینی بیر قارا نوخود بویدا،حیطده اویان-بویانا گئدرکن گوروردوم.بلکه گویرچینلری یووالارینا سالیردی.
بیر ربع سونرا اؤزو ده گلدی.یئنه آغ گوللو چادیرا باشینا اورتموشدو.
اوزونو یاخشی گورموردوم.یالنیز باشی و الینین دبرتمه‌سی ایله منی اشاره‌یله سالاملاییردی.
نه دن من داما گلدیکده اودا گلمه‌سینین سببی نی بیلمک ایستیردیم.یا مثلن نئچه اوشاقی وار؟ او داملاری گویرچینلی قادینین آدینی بیلمک ایستیردیم.
پاییز و قیش اوزونو شریتلرینده اَرینین پالتاریندان باشقا پالتار اولموردو.بیر شالوار،ایکی قارا کُت و بیر کؤهنه قهوه رنگی پالتو!حتمن اوشاقلاری دا یوخ ایدی.قادین اولدوغونا اؤز پالتارینی دا قاپی-قونشو گؤزونون قاباغیندا قوروتموردو.بلکه ده اَری قویموردو.حتمن من قادین اولدوغوما خاطیر قلبی قارا اَری ائیوانا گلمه‌یه ایذین وئریردی.
گئجه‌لر ده گلیردی.امما اوزو هئچ واخت گوروکموردو.آغ چادیرادا روح کیمی گلیردی.قارشیمدا اوتوروردو.ترپنمه‌دن منه باخیردی.باخیشینین بویاسینی دا بیلمیردیم.بیر کره آیاغا دورارکن چادیراسینین آلتیندان بیر قلم دوشدو.”بیک”ایدی.قلمین نه دردینه دیمه‌سینی بیلمیردیم.آمما بیک قلمینی اوزاقدان گلن آذان سسی کیمی تانییردیم!
او تاپیلمامیشدان اؤنجه،آخشاملار قارانلیقدا بیر پتو سالیب،بیر بالیش آتیب دووارا سؤیکه‌نیردیم.اوتورموش یوخسا اوزانمیش حالدا اسکی نوارلارا اریمین طلبه‌لیکدن قالمیش سونی ضبطیندن قولاق آسیردیم.یوخسا کیتاب اوخویوردوم.او زامان تاب گئییردیم.امما او تاپیلاندان و منه دونوخموش حالدا باخاندان،قادین اولدوغونا رغمن اؤزومو گوزلریندن گیزلَدیردیم.قارا اوزون قوللو،یاخاسی باغلی اسپورت بلوز گئییردیم.ترله‌ییردیم امما اونون آزارسیز باخیشلاری منه ساکینلیک وئریردی.
اؤزومه دئییردیم:بلکه اری ایله اوره‌ک بیر دئییل.بوردا تنهالیغیندا تانریسیلا خلوت ائله‌ییر.اوره‌ک سوزلرینی تانریسینا آچیر.
اری ده موطلق داما گلمیردی.حتمن منیم چرقدسیز اولدوغومو اونا دئمیشدی.امما اوزو حتمن او قورو دینچی‌لردن ایدی.چونکو چادیراسیندان تکی گؤزلری گوروکوردو.
منیم اریم ده اونو گؤزتله‌ییب داما گلمیردی.حتمن او بونو بیلمیردی.
اریمه اونون چادیرایلا داما گلدیینی و اشاره‌یله منه چای تعارف ائتدیینی دئدیم.دئدی:
-یاخشی یولداش تاپیبسان.امما قادین اولدوغوندا چوخ کوبود دیر.
-سن اونو گوروبسن می؟!
-هه.رسیملرینده گورموشم.
-امما تکی او داما گلمیر.آمنه ده گلیر.اریله گلیب تور آلتیندا یاتیرلار.
-سن هاردان بیلیرسن؟!
-سسلرینی ائشیدیرم.
کورونا گلندن داما گئتمک ده یادیمدان چیخدی.تکی بیر دفعه بالاجا فرشلری اوردا یودوم‌ بلکه قرنطینه دن سونرا یئنه بوساطیمی دوشه‌ییم.عماد رام و بنان ین نوارلارینی دا اوسته قویدوم.
قیزیم منی دانلاماغا باشلادی:
هاوا بولاشیق دیر آناجان.آلدانما.بیزیم ساغلاملیغیمیز اوچون ده اولسا دامی اونوت سنی تانری.شاعیرلیگین توتماسین.کورونادیر شوخلوق گوتورمز.
بیز ده داما گئدیب تار-گیتار چالماغین خئیریندن کئچمیشیک.
سونرا منیم اوره‌ییمی اله آلسین دییه:
-دوغروسو من ده او تانینماز یولداشینا داریخیرام.
حتمن اونون دا قرنطینه ده اوره‌یی شیشیب.
گویرچین‌لری..‌‌.وااای نه گوزل ایدیلر!! شکیل‌لرینی چکیب،رسیم ده چکمیشدین.
-هانسی گویرچینلر؟
-اَه.سن ده آلزایمر توتوبسان لاپ…دوستون.اونودوبسان؟! دامدا کی دوستون.گئجه لر داما گلیب چای ایچیردی.اشاره‌یله سنله سلام خودافیظ ائله‌ییردی.
-یادیما دوشدو.هه من ده اونا چوخ داریخمیشام.
پاییز و سویوق دوشَندن گورمه‌میشم اونو.
-آنا جان دئدیم ها.داما چیخدی یوخدو.کرونا گئتمه‌یینجه بوساطینی حیطده دؤشه.پالتارلاری دا حیطده سَر.هاوا ایستی‌لشسه

اینشاللاه بو خسته‌لیک ده گئده‌جک.گئجه هامی یوخودا اولارکن آیاغیمی دره-دره داما گئتدیم.عماد رام ین ناوارینی قویدوم.او دا سانکی کرونا توتموشدو.سسی خیش-خیش ائله‌ییب اؤسکوروردو.
حتمن ایچینه توز-تورپاق کئچمیشدی.
ایشیقلی گئجه‌‌یدی.آی بوتون ایدی.بیر آن دا گوزوم اونون یئرینه ساتاشدی.چادیرالی قادین اوتوران دامین یئری بوش ایدی.
گویرچینلری نئجه اولموشدولار؟!
سانکی اوردا بیر بُمب پارتلامیشدی.
او ائوین یئرینده آلتی یئددی طبقه گؤی دَلَن سالمیشدیلار.تالارین آدینی قیرمیزی و یاشیل حرکتلی نئونلا باشدا یازمیشدیلار.”دام تالاری”.
قادینین ایشیقلی روحو بولودلارین اوستونده گؤزومده جانلاندی.گؤرمه‌دیگیم اوزونو سانکی آی‌دا گوردوم.
ناهاردان سونرا بازاردان گلرکن آمنه نی گوردوم.
-کومک ائله‌ییم؟-دئدی.
-یوخ کرونانی منه سالما.کومک پئشکشین اولسون.ماسکالارین آلتیندا کی گولوشلریمیز گولوشه یوخ،قورخو و نیگارانلیقدان هیچقیرماغا اوخشادی.
-نه خبرلر؟داها داما گلمیرسینیز؟میغ-میغا تورونوزو قورمورسینیز؟شئیطانجا بیر گؤز ده ووردوم.
-تانرینین لعنتینه گلسین.
-کیم؟!
-او قوشباز گَده دا !!!

-سن کی همشه کالسان.باشون یالنیز کیتابلاردادیر.هئچ یئردن خبرین یوخدو.
-چورویه‌سن! دئه گوروم نه اولوب آخی؟!
-بابا او قوشباز گده آخشاملار ننه‌سینین چادراسینی باشینا اؤرتوب هر یئره باخیرمیش.من اؤلوم ائشیتمه‌ییبسن؟!
اوره‌ییم تاپپیلتی یا دوشدو.
-هه بیر ناغیل دا “دُم اسب” آدیلا یازیب.دئییرلر…
نیگران اویان-بویانا باخیب آردینی توتما‌دی.
وجیهه قالین ماسکا اوزونده اوزاقدان گلیردی.اللرینده ده جراحلیق الجه‌یی واریدی…
آمنه گوله-گوله:جبهه‌یه گئدیر.-دئدی.
اوغلو بابک اَسمانی بینمه‌میشدی.
آمنه:اَسما ایندی اداره دن گلر.قاچیم ناهارین قیزدیریم دئدی.
اوزگون آیاقلارلا دالیسیجا گئتدیم.
-من ده یازیرام دئدیم.
-گیج!او کیشی ایمیش.اسلحه‌سی ده واریمیش….سندن خوشو گلیب.سن اوخویوب، یازیب، رسیم چکرکن سنی ایزله‌ییرمیش.داها ساچلارینی” دم اسبی ” توتما.قیسالت.
رددینی توتوبلار.
وجیهه سالامسیز بویروموزدن سووشدو.
آمنه یاواشجا:
بلدیه اداره‌سی ائوینی ، قیشدا سوکوب پاساژ ائله‌دی.

https://t.me/Adabiyyatsevanlar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۲۶ساعت ۰۰:۲۸ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

قاب هفته :
زیر سایه خودم!

 

 

 

نمی خواهم
گلی به مویم بزنی
گلی ،
قربانی کنی ،،،!

 

 

 

عکاس و شاعر : آذر . پورپیغمبر
اردیبهشت ۹۹

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۲۵ساعت ۰۲:۱۶ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

بوش دونون ایچین نن
شعرلری یوخ
قادی نین آپاردیلار !

 

 

به فارسی :

بوش دونون ایچین نن
شعرلری یوخ
قادی نین آپاردیلار !

 

 

به فارسی:
از میان پیراهنی خالی
شعر را نه
زنی را بردند …!

 

 

 

آذر . پورپیغمبر
اردیبهشت ۹۹
@azarporpeighambar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۲۳ساعت ۱۱:۳۵ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۲۰ساعت ۱۲:۱۰ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

عاشق بارانم
احساسم را
دسته گل می کند
در قلب تو …!

 

 

آذر . پورپیغمبر
۲۰ اردیبهشت ۹۹
@azarporpeighambar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۲۰ساعت ۱۲:۰۷ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

داستان کوتاه:
قبل ازظهر یک روزبهاری

همین دم ِ در فلزی پوسیده ی پشت بام که باد و تندبادها از دیوار و آجرهای سی سال پیش تکانش داده بود و با مشت مشت سیمان لای درزها ، نگذاشته بودیم از جایش کنده شود ، طوری خمیده نشستم که از اطراف دیده نشوم. بدون هیچ چادر و روسری ایی.
اطراف هم همان خانه های رو به پشت بام ما بودند که اغلب بدون مجوز شهرداری ساخته شده بودند و از پنجره هایشان می توانستند داخل خانه ما را هم ببینند.
اگر پرده ها را نمی کشیدم خواب دیدنمان هم تو دهان همه بود.
بدون چادر و روسری هم حق داشتم !
اولا چادر مادرشوهرم را باید از طبقه پایین می آوردم سرم می کردم. کی حوصله شو داشت ؟
و روسری هم مثل اون ، بستن اش هزار گره لازم داشت. البته بلوزم اسپورت و شکلی مردانه داشت و شلوارم ورزشی و رنگ طوسی تیره
هر کسی از دور می دید اگر موهای دم اسبی ام نبود ، فکر می کرد یک مَردَم که پشت بام مثلا به زنم کمک می کنم و لباس روی سیم رخت ها که همسرم با سیم مفتولی به میخ طویله ای فرو رفته در یک آجر بسته بود ، پهن می کنم.

کبوترهای پشت بامشان ، بازهم روی هره ی بامشان نشسته بودند و از اینجا که من نگاه می کردم کبوترهای سفید درست اندازه و شکل سیر بودند . کبوترهای سیاهشان کمتر بود . شاید دو یا سه تا . برای آنها شکلی تصور نکرده بودم اما اگر اندازه گیری ایی از اینجا بکنم که من در طبقه دوم نشسته ام و اون در پشت بام طبقه ای اول و هم آخر که البته حیاطی هم با دیوار کوتاه دارند ، اینم از می دانم که گاهی که خودش نیست ، سر همسرش را می بینم که درست اندازه نخود سیاهی هی میره اون ور و میاد این ور حیاط تا کبوترهایشان را به لانه شان فرا خواند، شاید اندازه یک مهره سیاه بازی منچ.
یک ربع بعد او هم آمد. بازهم با چادر گلدار سفیدی بر سر.
پیر چشمی نمی گذاشت چهره اش را کامل ببینم. حتی اگر با دوربین هم میخواستم ببینمش نمی شد چون فقط با سر و دستش یک سلامی به اشاره می داد و پشتش را به من می کرد و گاهی برمی گشت و منو که می دید دوباره پشتش را می کرد.
خیلی دلم می خواست از همان فاصله هم بدانم چرا موقعی که من می آیم پشت بام ، اون هم پیدایش می شود ؟ یا بپرسم چند بچه داره؟
یا داد بزنم نامت چیه آی زن که پشت بام ات فقط کبوتر داره ؟
البته یک طناب رخت هم از دیوار گچی سفیدشان به میخی لابد به دیوار طرف دیگر بسته شده بود که در پاییز سرد و زمستان یخبندان هم ، جز لباس شوهرش که یک شلوار و دو کت سیاه و پالتویی مندرس قهوه ای بود ، هیچ لباس دیگری پهن نمی کرد. با این حدسیات با خودم گفتم انگار بچه هم ندارد و لباس خودش را هم چون زنانه هست شوهرش نمی گذارد مقابل چشم دروهمسایه بخشکاند.
اما اگر قلب شوهره مشکی بود نباید می گذاشت همیشه موقعی که من پشت بامم ، بیاید آنجا و تا وقتی من نرفته ام ، نرود
بعدا گفتم چون می داند من یک زنم برای همین اجازه می دهد او هم بیاید و هوایی بخورد.
شب ها هم می آمد ولی چهره اش اصلا دیده نمی شد.
در چادری سفید ، مثل روح ظاهر می شد و می نشست درست روبروی نگاه من و بیحرکت به من خیره می شد. نمی دانستم حتی نگاهش چه رنگی ست
یکبار موقع برخاستن، خودکارش از زیر چادر افتاد. بیک بود.
حالا خودکار به چه دردش میخورد نمی دانم اما از هزار فرسخ صدای خودکار بیک قدیمی را چون صدای اذانی از آن سر شهر، می شناختم!

زمانی که اون توی خلوتم پیدایش نشده بود، شبها در تاریکی دولا میرفتم و پتویی می انداختم و با بالشی به دیوار لم می دادم و یا در حال نشسته یا دراز کشیده به کاست های قدیمی که از ضبط صوت سونی دوران دانشجویی همسرم گوش می دادم و کتابی میخواندم ، بلوز تاب مانندی می پوشیدم ، اما با پیدا شدن اون و خیره شدنش به من ، خودم را نمی دانم چرا با عذابی مبهم و ناشناخته ، از چشمش پوشاندم.
در بلوز اسپورت تیره با دو آستین بلند و یقه بسته ، عرق می ریختم اما اون حالت ساکت و بی آزارش که گاهی نگاهش فقط و فقط به ستارگان و ماه بود ، بهم آرامش می داد.
با خودم می گفتم لابد حرفش با شوهرش نمی خواند اینجا در خلوتی با خود و خدایش ، بیرون می ریزد.
شوهرش اصلا در پشت بام آفتابی نمی شد، چون حتم دارم بهش گفته بود که من بدون روسری هستم و مجبور نشوم در گرما مثل خودش چادر سر کنم .
اما خودش حتما خشکه مذهب بود که از چادر فقط چشمش بیرون بود
حتم دارم نمی دانست شوهر منم مراعات اون را می کند و هیچ گاه پشت بام قدم نمیگذارد
وقتی به همسرم گفتم با چادر می آید و روبروی من می نشیند و چایی ایی را به اشاره ای تعارف می کند، همسرم گفت:
واسه خودت خوب همدم پیدا کردی ! اما به نظرم خیلی زمخته
گفتم : از کجا دیدیش ؟
گفت: از نقاشی هات
گفتم فقط اون نیست که پشت بام میاد. آمنه هم میاد ولی اون کم میاد . موقع خواب و فقط شبها با شوهرش میاند و زیر تور پشه بندی ، می خوابند .
همسرم گفت تو از کجا دیدی شان!؟
گفتم : بابا حرف در نیار صدایشان را می شنوم!

بیماری و قرنطینه که آمد ، پشت بام رفتن هم یادم رفته بود . فقط یکبار رفتم و خانه تکانی اون جا را هم تمام کردم و فرش ها ی کوچک را بعد از شستن لوله کردم تا اندکی که هوا گرم تر شد ، دوباره بساط بام را بچینم . کاست ها را آماده کردم و نوار عمادرام و بنان را روی همه گذاشتم .
دخترم شروع کرد به تذکر دادن هایش و این که هوا دیگر هوای سالهای قبل نیست و آلوده است و مراقب باش گول هوا را نخوری که آسمان آبی است و یا پرنده ها در رقص اند و غیره …. و هوس پشت بام و تو این موقعیت نکنی مامان….
مامان تو رو خدا بخاطر سلامتی ما هم که شده پشت بام را فعلا فراموش کن . با شعر معر حریف کرونا نمیشی
می بینی که ما هم از خیر رفتن به پشت بام و لم دادن و نفسی تازه کشیدن و تار و گیتار زدن گذشته ایم .
من در برابر حرفهایش ساکت بودم ولی چیزی را با تذکرهایش ، در ذهنم زنده می کرد و بال و پر می داد .
بعد گفت : اما خودمم دلتنگش هستم . لابد اونم مثل همه ی ماها در قرنطینه دلش ورم کرده .
کبوترهایش ؟ چه زیبا بودند؟ یادته عکسشان را هزار بار انداخته بودی و کشیده بودی ؟!
گفتم ؛ تو از چی حرف می زنی ؟ کدوم کبوترها ؟
گفت : اَه! تو هم آلزایمری شدی …. مگه اون خانم یادت رفته ؟ دوست پشت بام ات . شبها که می اومد و چایی ایی میخورد و می رفت و موقع دور شدنش با دستش بدرودی می فرستاد
گفتم : راست میگی ! خوب شد یادم انداختی منم دلتنگش شدم ….
بعد ِ آمدن فصل پاییز و سرما، از آن وقت دیگر ندیدمش
گفت : مامان بهت گفته باشم ها ، بام بی بام !
فعلا تا این نرفته ، رخت ها را همین پاگرد پهن کن یا حیاط . نگران نباش هوا گرم بشه خودش میره ! کمی تا تابستان تحمل داشته باش!

تو دلم گفتم : آخ دختر خودت یادم انداختی ها …

شب وقتی همه خواب بودند ، پاورچین رفتم پشت بام ، کاست عمادرام رنگش پریده و انگار کرونا گرفته باشد در ضبط ، صدای خش خش و سرفه های خشک داد.
از پارسال ، گردوغبار حتما از سوراخ های ریز روسری کهنه و حریرم که انداخته بودم رویشان تا تمیز بمانند ، به جانشان نشسته بود ، زود بستم تا صدایش به اتاق نرود .

آسمان بطرز عجیبی روشن بود و ماه ، کامل !
همان که اصطلاحا می گویند ، اَبَر ماه .
از تماشای ماه درشت و ابرهای دوروبرش سیر نمی شدم ،!،، یک لحظه چشمم حین گشت و گذارش در اطراف ، به اون جا افتاد ، جایی که خالی از خانه ای بود که زن می آمد و پشت بامش تا ساعت ها بیحرکت می نشست و غرق تفکرات خودش ، ناگهان برمی خاست و می رفت.
دیگر نه زنی در کار بود نه دیواری کوتاه و نه پشت بامی . درخت ی که نوک شاخه هایش از حیاط کوچکشان همیشه در هر فصلی سر به آسمان می زد ، فقط شکلش در ذهنم به جا آمد .
با خودم گفتم کبوترهایش کجایند ؟
اون خانم حتما در اتاق خواب شیک اش ، من را مدتهاست از یاد برده .؟.. سیم رخت و دیوار کاهگلی ، همه را انگار بمب انداخته ، منفجر کرده بودند.
جای خالی را ، برج سفید شش هفت طبقه با حاشیه آجری گرفته بود . بالای تالار پذیرایی با نئون قرمز و سبز متحرک نوشته بودند :
تالار پذیرایی : بام
زن کجا بود حالا ؟!
روح سفید زن در آسمان پر تلاطم روبرویم ، قاطی ابرها در حرکت باد به سویی شد
در چهره اش که هیچوقت ندیده بودم ، ماه را دیدم .

همین قبل از ظهر که از خرید برمی گشتم ، آمنه گفت کمک ات کنم ؟
گفتم :
توروخدا کرونایت را به من نده ، کمک ات پیشکش خودت . خنده هایمان پشت ماسک ان ۹۵ ، به صدای مضحکی آمیخته با نگرانی و دوری و سکسه مانند شد.
با فاصله ای که ازش داشتم گفتم
چه خبرها ؟
دیگه نمیایید پشت بام و پشه بندتان و چشمکی ناشیانه زدم
یعنی این قدر از مرگ می ترسید ؟!
گفت : خدا لعنتش کنه
گفتم : کی ؟
گفت : همون کفتربازه
گفتم : کدوم !
گفت : بابا تو هم همیشه کالی . فقط سرت تو کتابه از هیچی خبر نداری
گفتم : خب لهیده ! حالا بگو چی شده ؟
گفت : بابا اون یارو کفتر بازه ، شبها چادر سرش می کرده و از پشت بام همه را دید می زده . چادر نماز ِ مال ِ مادر سالها قبل مرده اش را … مرگ من نشنیدی؟
تو دلم تپش افتاد!
گفت:
یک داستان به نام دم اسب نوشته که میگند..
به این طرف و اون طرف با نگرانی نگاه کرد و دَم بست.

وجیهه از دور با ماسکی ضخیم بر صورتش می آمد با دستکش هایی شبیه دستکش اتاق عمل ….
آمنه گفت : میره خط مقدم جبهه و خندید ….
پسرش بابک ، اسما را نپسندیده بود .
آمنه گفت:
بروم ناهار اسما را بذارم رو سماور الانه که از اداره بیاد
با پاهایی سست ، پشت سرش راه افتادم
گفتم : خب منم می نویسم
گفت ؛ گیج ! اون اسلحه داشته ها ….
برای همین از تو خوشش اومده بود و حرکاتت را هنگام مطالعه و نوشتن و نقاشی می پاییده …

دیگه موهاتو دُم اسبی نبند و زود کوتاهش کن ،

ردّت را گرفته اند .. وجیهه بدون سلامی ، از نزدیک ما رد شد
آمنه یواش گفت :
خانه اش را شهرداری ، در زمستان کوبید و پاساژ کرد!

 

 

 

آذر پورپیغمبر
بهار۹۹

عکاس: آذر پورپیغمبر

 

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۲۰ساعت ۱۲:۰۳ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


Do ta Chashme Sia Dary

 

 

موهای سفید را
ریخته ام
روی شانه ی آینه  …

چشمهای سیاهم
از این همه فاصله
سیاهی می رود …!

 

 

آذر . پورپیغمبر
۱۸ اردیبهشت ۹۹
@azarporpeighambar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۹ساعت ۲۲:۲۲ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

هوا ،
مثل همیشه نیست
داشتم از پنجره
نگاه که می کردم
انگار درو دیوار دلم
قشنگ لرزیده و
گردوغبارش
همه جا را گرفته است ….!

 

 

 

 

آذر . پورپیغمبر
صبح جمعه ای مثل جمعه های دیگر
بهار ۹۹
@azarporpeighambar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۹ساعت ۲۲:۰۹ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۸ساعت ۰۷:۴۶ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

 

 

از چشم زمین و

چشمهای من

مانند خورشید و

چشم آسمان

نَم دار !

 

 

آذر . پورپیغمبر
بداهه

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۸ساعت ۰۳:۰۰ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


تا نیمه شب
که همگان خواب بودند
یک شعری
در دفتر شعرم نوشتم و
نشان ماه

از پنجره دادم…

 

شاهد بود
که چطور عاشقانه می نوشتم
گفت ؛

همان یکی من بخوانم
کافیست
بگذار آفتابی هم بخورد و
بماند برای آیندگان
بعد ،
با لبخندی خوابید …

 

از صبح گذاشته ام
آفتاب بخورد
اما ابرها نمی روند و
قطره قطره باران
رویش چکه می کند …

ماه ،

کی در می آید ؟!

 

 

 

۱۷اردیبهشت ۹۹

نوشته های آذر پورپیغمبر :
داستان و شعر و نقاشی
(بازنشر با ذکر نام نویسنده ، آزاد است )
@azarporpeighambar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۸ساعت ۰۲:۲۶ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


موسیقی بیکلام باد و رقص گلها …..
اجرا و عکاسی توسط آذر پورپیغمبر
با عنوان تلاطم کوتاه باد در میانه ی رقص گلها👇

 

 

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۸ساعت ۰۲:۱۵ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

 

به خورشید گفته بودم
هنگام غروب
رازی خواهم گفت
در گوشش

ابری آمد و
زار زار گریست
در برابرش …!

 

 

 

نوشته و عکاسی :
آذر پورپیغمبر

@azarporpeighambar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۸ساعت ۰۲:۰۷ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

با صدای رعدی از دور
به ندای قلبم
گوش فرا می دهم …

پروانه ای ناقص
که روی مزرعه بوم کشیده ام
می شکافد
پیله های هاشورش را
زیر گل آفتابگردان …

سه خال دایره ای براق
به رنگ زرد و آبی و قرمز
می نهد ،

مقابل شعر تازه ام
با مُهر کبود ِ

” تحت بررسی”

 

باران ،
شروع می شود !

 

 

 

 

آذر . پورپیغمبر
بهار ۹۹
@azarporpeighambar
( بازنشر با ذکر نام شاعر و نویسنده بلامانع است )

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۸ساعت ۰۲:۰۱ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر



بگو ؛
حالم با تو خوب است
شعرم ،
از دل بر آید
از پا در نیاید …!

دئه
حالیم سن ایله یاخشی‌دیر
شعریم،
اوره‌کدن گلسین
آیاغدان دوشمه‌سین…!

 

 

 

 

✍شاعر:آذر . پورپیغمبر
ترجمه:سحرخیاوی
۱۶ اردیبهشت ۹۹
@azarporpeighambar
بازنشر با ذکر نام نویسنده بلامانع است

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۸ساعت ۰۱:۵۸ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

 

اشک آسمان
تمام شد …
اشک درختان و
گلهای ریز و درشت باغچه ،
نه !

مگر خورشید
از کُنج ِ فردا برآید …!

 

 

 

آذر . پورپیغمبر
بداهه
@azarporpeighambar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۸ساعت ۰۱:۵۲ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۵ساعت ۲۳:۱۱ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

از بیرونی بهار
گاهی در اندرونی و
سکوت شعر
صداهایی می آید
صدای به هم خوردن
شاخه های درخت سیب زرد
به شاخه های ِ
درخت توت قرمز جوان

گاهی هم باد
از زبان باران
شعری رسا می سراید
از گلوی ِتعمیر شده
ناودان …

پشت پنجره های بی بخار و
بسته
دستی کشیده ام
با دستمال های جادویی نارنجی و آبی
به چهره و
نگاه زنی لرزان …

ترانه غروب و
قهوه ای رنگ سیاوش
رنگ و بوی قهوه داغ می گیرد
مثل چایی شیرین سحری
در وجود زنی خندان …

هوای تو پیچیده است
در جان شعر تشنه ام
افطار می کند روزه اش را
هنگامه ی رقصیدن و
سماع موذن جهان …!

 

 

 

 

 

آذر . پورپیغمبر
۱۵ اردیبهشت ۹۹
(بازنشر با ذکر نام نویسنده ، آزاد است )
@azarporpeighambar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۵ساعت ۲۳:۰۵ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۴ساعت ۱۸:۱۳ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

ابرهای پراکنده
در آسمان بزرگ
تکه تکه رنگ آبی و سفید

می رسی و
سایه ات
چتری رنگی می شود
بالای سرم
رعد و برق به گلهای رز
هنوز نزده !

 

 

 

 

آذر . پورپیغمبر
@azarporpeighambar
(بازنشر با ذکر نام نویسنده ، آزاد است )
بداهه…..

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۴ساعت ۱۸:۰۸ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

اولین یک‌‌شنبه ماه مه که امسال مصادف است با 3 مه روز_جهانی_خنده است. این روز اولین بار از سوی یک مربی یوگا در هند نامگذاری شد و امروزه در بیش از 70 کشور برگزار می‌شود.
شعار امسال این است:

«روزت را نجات بده»

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۴ساعت ۱۰:۴۸ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

باران می بارد و
من می نویسم
نه باران تمام می شود
نه شعر آزادی …

آذرخشی می زند
با جوهر قرمز خودکار
بر کاغذهای سوخته ،
امضائی …!

 

 

 

 

آذر . پورپیغمبر
@azarporpeighambar
(بازنشر با ذکر نام نویسنده ، آزاد است )

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۴ساعت ۱۰:۰۴ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

بچه شعرم
گم شده
هایکو !

 

 

 

آذر . پورپیغمبر
(بازنشر با ذکر نام نویسنده ، آزاد است )
@azarporpeighambar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۳ساعت ۱۲:۰۸ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

 

صمد جان !
روز جمعه
تو و مرضیه ظهور کردید
نه هیچکس !

 

 

 

روز معلم ۹۹

نوشته و نقاشی صمد بهرنگی از : آذر پورپیغمبر
@azarporpeighambar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۲ساعت ۱۲:۰۲ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

زنان بدون ماسک

با فاصله ی اجتماعی

به اندازه یک تیر چراغ برق!

 

 

عکاس : آذر پورپیغمبر

 

 

زنان در  فاصله با یک بن بست

 

عکاس : آذر . پورپیغمبر

بهار ۹۹

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۲ساعت ۱۱:۵۱ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

وقتی یک صبح
به دلیل شیرینی ِ آن
خواب می مانم
می دانم پرندگانی از صفحه زندگی
پر کشیده و
رفته اند
و در صفحه زندگی دیگر خفتگان هم
حتما آثارشان را
از ترانه و صبح بخیر و بدرودی
بجا گذاشته اند …

یا بادی وزیده و
از شاخه های گسترده ی درخت دفترم
به بیرون از پنجره و آسمان شعرم
عبور کرده و
برگهایش را به رقصی
شادمان کرده و
با بدرودی غمگینانه
رفته است …

باران هم رد پایش را
از چکیدن قطراتی براق
بر نوک زبان شکوفه های صورتی …

ازسردرد دیشب
دیر از خواب ،
بیدار شدم
اما آن صفحه از دفترم را
که ردپای پرندگان و
صدای چهچه
و بدرود بلندشان
در آن مانده و
و باد بی برگی
از آن با قهری زودگذر و
بغض کودکانه عبور کرده
همچنان سفید و
خالی نگه می دارم …

آهنگ بیکلام طلوع
به همراهی خاطره ی پرندگان و
باد و
چکه های باران
بر می خیزد هماره
از آن صفحه
که نقاشی کرده ام
در حاشیه اش چند نت و
گرامافونی …!

 

 

 

آذر . پورپیغمبر
۱۲ اردیبهشت ۹۹
@azarporpeighambar

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۲ساعت ۰۹:۲۳ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۱ساعت ۲۱:۳۵ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر


 

زحمتکش ِ
روزها و شب هاست
امروز ولی
میان پینه دستانش
گل هم کاشت … !

 

 

 

آذر . پورپیغمبر

نوشته شده در ۱۳۹۹/۰۲/۱۱ساعت ۲۱:۲۹ توسط آذر پورپیغمبر | بدون نظر



آخرين پست ها
»
»
» نقاشی ها
»
»
»
»
» بازمانده!
»
»
طراحی: پارس اسکین - پیاده سازی: شرکت داده تجارت