از بس که فکر کرده ام به آسمان و اجرام
هیچ چیز این دنیا نیست در نظرم اجسام
شعرهایم همه بسته اند به خود لباس احرام
دیگر کاری ندارم به حساب و کتاب و ارقام
رسیده ام با رنگ شرابی تند به عقاید خیام
چه زیبا میزیسته است آن منجم در آن ایام
وقتی باده و قدح در کنار هم میشوند تمام
من هنوز خیلی کارها دارم از دفتری ناتمام
فهمیده ام می پرستی جرم نیست و حرام
آنچه جاودان می ماند حرام است نه حلال
مثل نغمه ی پرندگان به خود میگویم سلام
این بهترین بیت شعر است در زبان و کلام
بوی باده رسیده است به شمّ عاشقان همکلام
گریز نباید زد از عارفان و سرمستان با مرام
تا بساط شعرهای من باز است در بین اقوام
خیام با باده ای میفرماید بفرمایید والامقام!

آذر . پورپیغمبر
۴ خرداد ماه ۹۹

@azarporpeighambar🎻